Wydawca treści Wydawca treści

Samochód

Czy mogę wjechać samochodem do lasu? Skąd mam wiedzieć czy droga jest publiczna czy leśna? Czy strażnik leśny może nałożyć mandat? - odpowiedzi na te i inne pytania.

Czy mogę wjechać samochodem do lasu?

Zasady udostępniania lasów są precyzyjnie opisane w rozdziale 5. Ustawy o lasach.  Wynika z niej, że ruch motorowerem, pojazdem silnikowym (samochodem, motocyklem czy quadem), a także zaprzęgiem konnym dopuszczalny jest tylko drogami publicznymi. Każdym pojazdem można wjechać do lasu drogą leśną tylko wtedy, gdy jest wyraźnie ona oznaczona drogowskazami dopuszczającymi ruch (np. wskazany jest kierunek i odległość dojazdu do miejscowości, ośrodka wypoczynkowego czy parkingu leśnego). Nie dotyczy to inwalidów, którzy poruszają się pojazdami przystosowanymi do ich potrzeb.

Uwaga! Na drogach leśnych nie muszą być ustawione szlabany i znaki zakazujące poruszania się po nich, gdyż zakaz ten wynika wprost z zapisów ustawy o lasach. Obowiązuje on cały rok, nie tylko w okresie zagrożenia pożarowego.

Także jazdę konną po lesie ustawa dopuszcza tylko drogami wyznaczonymi przez właściwego nadleśniczego.

Wszystkie te przepisy nie dotyczą pracowników nadleśnictw w czasie wykonywania obowiązków służbowych, właścicieli lasów w ich własnych lasach, osób wykonujących i kontrolujących gospodarkę leśną, służb ratujących zdrowie i mienie ludzkie (policja, straż pożarna, pogotowie ratunkowe), myśliwych wykonujących zadania gospodarcze oraz właścicieli pasiek zlokalizowanych w lasach.

Skąd mam wiedzieć czy droga jest publiczna czy leśna?

Nie ma, niestety, jednolitego i czytelnego systemu oznakowania dróg publicznych biegnących przez lasy. Jest to obowiązek zarządcy drogi, który powinien oznakować drogę zgodnie z zasadami wynikającymi z przepisów ruchu drogowego oraz ustawy o lasach. Najlepiej kierować się ogólną zasadą wjeżdżania samochodem do lasu tylko tam, gdzie wyraźnie pozwalają na to znaki drogowe. Zgodnie z ustawą o lasach nie ma obowiązku oznakowania znakami zakazu dróg, gdzie nie wolno wjeżdżać. Należy zatem stosować zasadę, że droga nieoznakowana nie jest dopuszczona do ruchu.

Nadleśnictwa ustawiają tablice informacyjne z drogami wyznaczonymi do ruchu i miejscami parkingowymi. Można także szukać takich informacji w urzędach gmin i punktach informacji turystycznej.

Gdzie zostawić samochód wybierając się do lasu?

Wybierając się do lasu należy samochód pozostawić w miejscu oznaczonym jako parking lub miejsce postojowe. Zgodnie z art. 29 ustawy o lasach tylko tam można bezpiecznie parkować. Każde nadleśnictwo przygotowuje sieć parkingów leśnych oraz miejsc parkowania pojazdów. Informacje o nich można znaleźć na stronie internetowej nadleśnictwa. Najłatwiej na nią trafić wpisując adres www.lasy.gov.pl, a potem wybierając odpowiednią dyrekcję regionalną i nadleśnictwo.  

Nie należy pozostawiać samochodów przed szlabanami i na poboczach dróg, nawet jeśli są one dopuszczone do ruchu, ponieważ utrudnia to ich gospodarcze wykorzystanie.

Czy strażnik leśny może zatrzymać samochód i wylegitymować kierowcę?

Strażnik leśny, podobnie jak inni pracownicy Służby Leśnej, którzy mają uprawnienia strażnika leśnego, mogą, zgodnie z art.29c Ustawy prawo o ruchu drogowym, zatrzymywać pojazdy i legitymować kierowców na terenie lasów. Jeżeli kierowca pojazdu nie zastosował się do przepisów i znaków drogowych dotyczących zakazu wjazdu, zatrzymywania się i postoju obowiązujących na terenie lasów musi liczyć się z tym, że strażnik leśny może go zatrzymać, wylegitymować i wydać polecenie co do zachowania się na drodze. Jeżeli samochód przewozi drewno lub zachodzi uzasadnione podejrzenie, że kierowca popełnił w lesie przestępstwo, strażnik leśny może zatrzymywać pojazd do kontroli także poza terenem leśnym.

Zgodnie z zapisami ustawy o lasach strażnik leśny ma także prawo do legitymowania innych osób, np. świadków wykroczeń i przestępstw, nakładania oraz pobierania grzywien (mandatów karnych), odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia.

Należy się liczyć także z tym, że wobec osób uniemożliwiających kontrolę strażnik leśny ma prawo stosować środki przymusu bezpośredniego łącznie z użyciem broni.

Czy strażnik leśny może nałożyć mandat?

Strażnik leśny i pracownik Służby Leśnej mający uprawnienia strażnika np. leśniczy,  ma prawo do nałożenia grzywny w formie mandatu karnego o wysokości od 20 do 500 złotych. Grzywny są nakładane za wykroczenia określone w kodeksie wykroczeń (np. wjazd i parkowanie pojazdu w miejscu niedozwolonym, niszczenie grzybów i grzybni, płoszenie, zabijanie dzikich zwierząt, niszczenie lęgów ptasich mrowisk itd.), w ustawie o ochronie przyrody (np. wypalanie roślinności, uszkadzanie drzew i krzewów) oraz za wykroczenia określone w prawie łowieckim.

Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenie stanowi, że grzywny są nakładane w zasadzie w formie mandatu kredytowanego, wręczanego sprawcy wykroczenia za pokwitowaniem odbioru. Mandat staje się prawomocny po pokwitowaniu jego odbioru przez ukaranego, a należność grzywny należy uiścić w terminie 7 dni na konto widniejące na blankiecie mandatu.

W przypadku gdy sprawcą wykroczenia jest osoba czasowo przebywająca na terenie naszego kraju lub osoba nie mająca stałego miejsca zamieszkania i pobytu, nakłada się mandat karny gotówkowy. W takiej sytuacji należność wpłaca się od razu osobie, która nałożyła mandat.

W sytuacji, gdy wyrządzona szkoda jest znaczna (np. skradziono drewno, zniszczono fragment lasu, budowlę lub urządzenie) i kwalifikuje się to do wyższej kary niż pięćsetzłotowy mandat, strażnik leśny występuje do sądu z wnioskiem o ukaranie i pełni rolę oskarżyciela publicznego. Wtedy grzywnę nakłada sąd, który dodatkowo może także orzec np. wypłacenie nawiązki za spowodowaną szkodę.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Lasy nadleśnictwa

Lasy nadleśnictwa

Nadleśnictwo Płytnica w jego dzisiejszym zasięgu terytorialnym powstało z dniem 1stycznia 1993r. z połączenia obrębu Dobrzyca z Nadleśnictwa Wałcz i obrębu Płytnica z Nadleśnictwa Jastrowie. Historia Nadleśnictwa Płytnica sięga 1945 roku, w którym obręby Dobrzyca i Płytnica, stanowiły samodzielne jednostki organizacyjne.

Z dniem 1 stycznia 1973 r. obszar ówczesnego Nadleśnictwa Płytnica, jako obręb leśny został włączony do Nadleśnictwa Jastrowie, a Nadleśnictwo Dobrzyca, jako obręb leśny do Nadleśnictwa Wałcz.
W styczniu 1993 r. ponownie odłączono obręb Płytnica z Nadleśnictwa Jastrowie oraz obręb Dobrzyca z Nadleśnictwa Wałcz i utworzono dwuobrębowe Nadleśnictwo Płytnica, które w takim kształcie funkcjonowało do końca 2013 r.
W efekcie reorganizacji i wykonania nowych prac urządzeniowych od 1 stycznia 2014 r. Nadleśnictwo Płytnica funkcjonuje, jako nadleśnictwo jednoobrębowe na powierzchni 16 728 ha.
Teren Nadleśnictwa Płytnica należy do jednego z bardziej urokliwych na Pomorzu i Wielkopolsce. Duże, prawie bezludne, kompleksy leśne sąsiadują tu z pięknymi rzekami i ich głęboko wciętymi dolinami oraz dzikimi jeziorami.
Dużą atrakcją są występujące miejsca tak zwanej „ciszy cywilizacyjnej" gdzie poza szumem drzew, śpiewem ptaków i pluskiem wody nie docierają inne dźwięki.
Na terenie Nadleśnictwa występuje wiele ciekawych, atrakcyjnych i inspirujących miejsc, które powinny zainteresować zarówno przyrodników, turystów, leśników jak i wszystkich, którym sprawy otaczającej nas przyrody są bliskie.
Należą do nich: rezerwaty, pomniki przyrody oraz rośliny i zwierzęta, podlegające ochronie gatunkowej.
Zagospodarowanie turystyczne na terenie Nadleśnictwa Płytnica, jako priorytetowe uwzględnia sprawy związane z ochroną przyrody.
Potrzeba odpowiedniego organizowania ruchu turystycznego, wynika głównie z uzależnienia go od istniejących form ochrony przyrody.
Funkcjonujące rezerwaty przyrody w obszarze doliny rzeki Rurzycy, stanowią przepiękną i unikatową wizytówkę naszego terenu, która przyciąga rzesze turystów. Zainteresowanie w tym zakresie jest z roku na rok coraz większe, tym bardziej, że nasze lasy są „zagłębiem runa leśnego".
Corocznie odwiedzają nas tysiące grzybiarzy i zbieraczy jagód z całej Polski.
Działalność edukacyjną, w mniej lub bardziej zinstytucjonalizowanej formie, nadleśnictwo prowadzi od początku swojego powstania.
Przez pierwsze lata odbywało się to w formie pojedynczych spotkań czy pogadanek, prowadzonych w szkołach przez pracowników służby leśnej.
Od 1998r. Nadleśnictwo prowadzi spotkania w utworzonym przy siedzibie nadleśnictwa w Nowej Szwecji punkcie edukacyjnym, który wyposażony jest w tablice informacyjno-edukacyjne, miejsce z ławami do siedzenia, wiatę oraz miejscem na ognisko.