Wydawca treści Wydawca treści

Grzyby

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów, czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń, czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać - odpowiedzi na te i inne pytania.

Kogo mogę się poradzić w sprawie zebranych w lesie grzybów?

Podstawową zasadą jest zbieranie tylko i wyłącznie owocników grzybów, które dobrze znamy. Nie należy zbierać osobników zbyt młodych, bo to utrudnia określenie gatunku oraz zbyt starych, które z kolei mogą być toksyczne. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy  znaleziony  grzyb jest przydatny do spożycia, to lepiej pozostawić go w lesie.

Aby nauczyć się prawidłowego zbierania grzybów i rozpoznawania gatunków warto uczestniczyć w organizowanych przez nadleśnictwa grzybobraniach. Informacje o nich znajdziecie na stronie www.lasy.gov.pl oraz stronach jednostek. Warto szukać porady w punktach skupu i u grzyboznawców - nadleśnictwa nie zajmują się ocenianiem grzybów. Bezpłatnych porad na temat zebranych w lesie grzybów udzielają wszystkie terenowe stacje sanitarno-epidemiologiczne, które znajdują się w każdym powiatowym mieście. Prowadzą one także rejestry grzyboznawców, którzy udzielają porad.

W przypadku wystąpienia po spożyciu grzybów nudności, bólów brzucha, biegunki, czy podwyższonej temperatury należy wywołać wymioty i jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Wezwany w porę może uratować życie. Nie należy lekceważyć takich objawów. Trzeba też pamiętać, że przy zatruciach muchomorem sromotnikowym występuje faza pozornej poprawy, później stan chorego gwałtownie się pogarsza.

Czy grzyby w lesie można zbierać bez ograniczeń?

Grzyby w polskich lasach można zbierać bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów i w zasadzie bez ograniczeń, ale są pewne wyjątki. Nie wolno ich zbierać w niektórych częściach lasu, gdzie jest stały zakaz wstępu:  na uprawach do 4m wysokości, w drzewostanach nasiennych i powierzchniach doświadczalnych, w ostojach zwierzyny. Nie wolno ich także zbierać na obszarach chronionych: w rezerwatach i parkach narodowych. Rygorystycznie należy przestrzegać zakazu wstępu na tereny wojskowe.

Należy oszczędzać duże, stare owocniki grzybów, gdyż nie są atrakcyjne kulinarnie, a  mają duże znaczenie dla rozwoju grzybów. Jeśli wiemy, że jakiś grzyb jest rzadki i ginący to także oszczędźmy go, nawet jeśli jest jadalny. Niezależnie od miejsca występowania część gatunków grzybów podlega całkowitej ochronie gatunkowej – poznaj dokładnie listę tych grzybów zanim wybierzesz się do lasu.

Czy znalezione grzyby należy wykręcać, czy wycinać?

To pytanie jest zadawane od niepamiętnych czasów. Powstało zapewne tuż po słynnym dylemacie dotyczącym jaja i kury. Skoro jest tyle gatunków rozmaitych grzybów to spokojnie możemy stosować oba sposoby. Każdy jest dobry, ale  stosowany z rozsądkiem. Większe owocniki grzybów lepiej jest wyciąć, ze względów praktycznych, bo zaoszczędzamy sobie pracy przy czyszczeniu grzybów. Naturalnie nie w połowie trzonu, jak to nieraz widać przy zbiorze podgrzybków w celach zarobkowych. Możemy delikatnie podważyć także owocnik grzyba koniuszkiem noża. Wycinamy jak najniżej, odgarniając dokładnie ściółkę i uważając, aby nie uszkodzić grzybni. Potem starannie przykrywamy to miejsce, aby grzybnia nie wysychała. Resztka trzonu grzyba szybko zgnije lub zjedzą ją ślimaki.

Grzyby blaszkowe, takie jak kurka, zielonka czy rydz lepiej jest wykręcać. Należy je wyjąć z podłoża tak, aby nie uszkodzić trzonu i także dokładnie zakryć grzybnię ściółką. Tak wyjęty owocnik łatwiej rozpoznać co do gatunku, a jest to bardzo istotne, aby wyeliminować pomylenie zielonki, gołąbka czy pieczarki z  muchomorem zielonkawym. Rozpoznaje się go m.in. po pochwie u podstawy trzonu, stąd nie można takich grzybów wycinać. Pamiętajmy, że jeden średni owocnik to dawka śmiertelna dla człowieka.

Jak zbierać i przechowywać grzyby zanim trafią do kuchni?

Pierwsza zasadą jest zbieranie tylko znanych nam grzybów. Unikniemy wtedy zatrucia na pozór apetycznie wyglądającymi, ale groźnymi dla naszego zdrowia owocnikami. Zbieramy tylko owocniki zdrowe, nieuszkodzone i młode, ale nie zbyt młode, bo wtedy trudno rozpoznać gatunek grzyba. Pozostawiamy w nienaruszonym stanie grzyby niejadalne, nieznane nam oraz osobniki stare, które pozostawiamy jako „nasienniki". Najczęściej i tak  są robaczywe. Czy wiecie dlaczego grzyby są robaczywe? Te „robaki", które dziurawią nasze grzyby, szczególnie z letnich zbiorów, to larwy (czerwie) muchówek. Właśnie w grzybach przechodzą część swojego rozwoju.

Warto także pamiętać, że owocniki grzybów to żyjące organizmy, które nawet po zerwaniu nadal rozwijają się i oddychają wydzielając dwutlenek węgla i wodę. Dlatego bardzo ważne jest prawidłowe przechowywanie owoców grzybobrania. Najlepsze są szerokie, wiklinowe koszyki, a nie plastikowe wiadra, torby czy woreczki. Nawet najpiękniejsze owocniki szlachetnych gatunków grzybów mogą być przyczyną zatrucia, gdy przechowywane będą w foliowej torebce i ulegną zaparzeniu. Często wybieramy się na grzybobranie daleko od domu. W trakcie szybko postępujących procesów gnilnych wywołanych złym przechowywaniem grzybów wydzielają się toksyny, szkodliwe dla naszego zdrowia. Dlatego nawet powszechnie znane kurki czy podgrzybki mogą nam zaszkodzić, gdy je źle przechowamy.


Polecane artykuły Polecane artykuły

Powrót

Lasy nadleśnictwa

Lasy nadleśnictwa

Nadleśnictwo Płytnica w jego dzisiejszym zasięgu terytorialnym powstało z dniem 1stycznia 1993r. z połączenia obrębu Dobrzyca z Nadleśnictwa Wałcz i obrębu Płytnica z Nadleśnictwa Jastrowie. Historia Nadleśnictwa Płytnica sięga 1945 roku, w którym obręby Dobrzyca i Płytnica, stanowiły samodzielne jednostki organizacyjne.

Z dniem 1 stycznia 1973 r. obszar ówczesnego Nadleśnictwa Płytnica, jako obręb leśny został włączony do Nadleśnictwa Jastrowie, a Nadleśnictwo Dobrzyca, jako obręb leśny do Nadleśnictwa Wałcz.
W styczniu 1993 r. ponownie odłączono obręb Płytnica z Nadleśnictwa Jastrowie oraz obręb Dobrzyca z Nadleśnictwa Wałcz i utworzono dwuobrębowe Nadleśnictwo Płytnica, które w takim kształcie funkcjonowało do końca 2013 r.
W efekcie reorganizacji i wykonania nowych prac urządzeniowych od 1 stycznia 2014 r. Nadleśnictwo Płytnica funkcjonuje, jako nadleśnictwo jednoobrębowe na powierzchni 16 728 ha.
Teren Nadleśnictwa Płytnica należy do jednego z bardziej urokliwych na Pomorzu i Wielkopolsce. Duże, prawie bezludne, kompleksy leśne sąsiadują tu z pięknymi rzekami i ich głęboko wciętymi dolinami oraz dzikimi jeziorami.
Dużą atrakcją są występujące miejsca tak zwanej „ciszy cywilizacyjnej" gdzie poza szumem drzew, śpiewem ptaków i pluskiem wody nie docierają inne dźwięki.
Na terenie Nadleśnictwa występuje wiele ciekawych, atrakcyjnych i inspirujących miejsc, które powinny zainteresować zarówno przyrodników, turystów, leśników jak i wszystkich, którym sprawy otaczającej nas przyrody są bliskie.
Należą do nich: rezerwaty, pomniki przyrody oraz rośliny i zwierzęta, podlegające ochronie gatunkowej.
Zagospodarowanie turystyczne na terenie Nadleśnictwa Płytnica, jako priorytetowe uwzględnia sprawy związane z ochroną przyrody.
Potrzeba odpowiedniego organizowania ruchu turystycznego, wynika głównie z uzależnienia go od istniejących form ochrony przyrody.
Funkcjonujące rezerwaty przyrody w obszarze doliny rzeki Rurzycy, stanowią przepiękną i unikatową wizytówkę naszego terenu, która przyciąga rzesze turystów. Zainteresowanie w tym zakresie jest z roku na rok coraz większe, tym bardziej, że nasze lasy są „zagłębiem runa leśnego".
Corocznie odwiedzają nas tysiące grzybiarzy i zbieraczy jagód z całej Polski.
Działalność edukacyjną, w mniej lub bardziej zinstytucjonalizowanej formie, nadleśnictwo prowadzi od początku swojego powstania.
Przez pierwsze lata odbywało się to w formie pojedynczych spotkań czy pogadanek, prowadzonych w szkołach przez pracowników służby leśnej.
Od 1998r. Nadleśnictwo prowadzi spotkania w utworzonym przy siedzibie nadleśnictwa w Nowej Szwecji punkcie edukacyjnym, który wyposażony jest w tablice informacyjno-edukacyjne, miejsce z ławami do siedzenia, wiatę oraz miejscem na ognisko.